در آن روزگار، طرفدارانِ سنت نه تنها اندیشه و دانش و تمدنِ غرب را نفی می‌کردند، بلکه با دست‌آوردهای صنعتی غرب هم که به ایران وارد می‌شد عزا می‌گرفتند. به ویژه درس خواندنِ دختران، پوشیدنِ کت و شلوار، حتی سوار شدن بر دوچرخه، دوشِ حمام، (...) افراط و تفریط از هر دو سو ادامه داشت، باید مصلحین اجتماعی دست به‌کار می‌شدند تا میان تجدد و سنت آشتی پدید آورند....

متن کامل: آن پیر خراسانی که چراغ راه بود